De route voert over een afstand van 60 km door het Zuidwesten van Friesland en leidt je vanaf het Sneekermeer via de Langwarder Wielen naar het Tjeukemeer. Dan via Sloten en Woudsend naar IJlst en weer terug naar het Sneekermeer. Gefinisht wordt in het centrum van Terherne en er is een tijdslimiet van 12 uur varen. Het is toegestaan om naast het zeilen ook te jagen, peddelen of te bomen. Onderweg kom je 11 bruggen tegen waarvan 5 vaste. De mast moet dus minimaal 5 keer plat. Om een brug snel te passeren wordt de mast gestreken met de zeilen er nog op. Dit vereist wat aanpassingen aan de boot en vooral oefening. Er wordt in drie klassen gevaren. De grootste is de valken, daarnaast is er een UFO’s klasse en de overige deelnemers vormen de vrije klasse.

Na twee jaar onderbreking zijn we voor de vijfde keer naar Friesland gereisd om deel te nemen met de Flying Arrow Spanker en was het voor de 135 deelnemende boten en 450 deelnemers gelijk volle bak aan. De wind kwam weliswaar uit een perfecte westelijke hoek, wat ervoor zorgde dat er relatief weinig gekruist hoefde te worden. Was dat de vorige editie nog 240 keer, ditmaal hadden we aan 170 keer overstag genoeg. Maar de windkracht was met 4 tot 6 beaufort meer dan vooraf ingeschat.

De wedstrijddag, zaterdag 21 mei, zijn we om 5.30 uit de tent opgestaan. Paul voelt zich niet goed en ik heb ook amper geslapen. Het is niet erg koud en we zijn om 6.15 uitgevaren op de buitenboordmotor. Op het Sneekermeer ligt een ponton waar je die af kunt geven en de start volgt om 07.00 uur. De DiZeBra startjes bewijzen hun nut want we zijn als eerste weg. We vliegen er vandoor en komen na 18 minuten bij de eerste sloot aan als derde boot. De eerste twee bruggen gaat de mast soepeltjes naar beneden en weer overeind en we winnen er zelfs plaatsen mee terug. Het Tjeukemeer is hard werken en we verliezen weer een plekje. Dan onder de autoweg door. Een venturi effect onderdoor de autoweg door betekent veel klapperende zeilen en geschreeuw, gelukkig allemaal achter ons. Dan ons moeilijkste moment van de race: er valt een boot stil onder de Follegabrug en we komen er niet voorbij. Wind en stroom tegen maakt de situatie hopeloos. Uiteindelijk weten we de kant te bereiken. Een andere boot schuift door, Paul klimt over een hek en we kunnen de mast weer overeind zetten. Met 4,5 minuut vertraging zijn we weer op pad. 

Na o.a. een lange sloot met 84 keer overstag bereiken we het Slotermeer. Hier waait het dik 6 beaufort en gaan halve wind met grote golven. Een Ufo voor ons raakt zijn roer kwijt en de race is voor hen voorbij. Ron vreest nu ook voor onze tuigage, maar we komen veilig aan de overkant. Voorbij Woudsend is het alleen nog halve wind en voor de wind. Bij de laatste controlepost liggen we nog mooi twaalfde en het is niet ver meer naar de finish. De laatste brug staat gelukkig open en we gaan er voor de wind met twee andere boten doorheen. Het was pas de derde brug waar we de mast niet hoefden te laten zakken. We finishen in het centrum van Terherne na 7 uur en 2 minuten varen. Met een gemiddelde van 5 knopen hebben we bijna 37 mijl gevaren. We hebben daarmee de hoofdprijs in de vrije klasse en zijn 5e overall, direct achter vier Friese deelnemers. In totaal weten 96 boten de finish te bereiken. We krijgen veel felicitaties en bier aangeboden. Na een goede nachtrust en met een hoop spierpijn zijn we zondag weer terug gereden en ligt de Playtime weer in de box. Volgend jaar is de 34e BRIO zeilmarathon op zaterdag 13 mei en gaan we de titel verdedigen.

Vernon Donraadt, Flying Arrow Spanker 14

Foto: Ron Beers, Vernon Donraadt en Paul Cornelissen

Foto: Playtime in Sloten