Dus een andere optie om te gaan ‘scheuren met de ribs’ is je aanmelden bij de wedcom van de DiZeBra als vrijwilliger. Zo gezegd, zo gedaan.

Dag 1 (26 juli): Ruim op tijd meldde Oops zich bij Willem en Jan want die kende hij al. Ze zeiden dat Oops door de ‘charismatische wedstrijdleider’ , René geheten, zou worden ingedeeld. Dat werd dus als ketelbinkie op de rib bij Willem. Er werd toegelicht dat de ribs fungeren als boeienleggers en als  rescue boot: ‘Rescue boot?’  Het is waarschijnlijker dat een zeilboot mij uit het water moet vissen dan andersom. Maar goed. Ondertussen had Edwin met zijn team voor een uitstekende maaltijd gezorgd: een goed begin van een nieuw avontuur.  

Daarna voeren we rustig de haven uit en toen  gaf Willem gas: Sophie had gelijk:  YES, scheuren met de ribs is schitterend. Full speed, planeren over de Braassem. De wind en de zon in je gezicht. De boeien werden in het water geplonsd: ‘‘beetje rustig graag”, zei Willem tegen zijn ketelbinkie toen het water over hem heen spatte. 

Het is mooi om al die zeilboten te zien en de zeilers zijn erg fanatiek. We hadden ongeveer 30 boten. Volgens Willem een lage opkomst door de zomervakantie. We dienden ook als 2e finish boot. Dat was nu goed bij te houden maar Oops vraagt zich af hoe dat straks wordt qua drukte  als iedereen weer mee doet.  Op de Braassem-70 konden we tussentijds vloeibaar foerageren. En na 2 wedstrijden was de prijsuitreiking gezellig in het clubhuis. Er werd een kaars uitgedeeld (?).  De symboliek daarvan moet Oops nog even achterhalen. 

Dag 2 (2 augustus): Oops werd wederom ingedeeld bij Willem. De begin routine zat er al een beetje in: Ribs in het water, boeien in de ribs, lekker eten bij Edwin en om 19.00 uur het ruime sop kiezen. Op deze dag maakte (volgens mij) onze charismatische wedstrijdleider een foutje: zeg maar ‘een blunder’.  De positie van het startschip werd zodanig geplaatst dat de 2 noordelijke boeien van ons IN DE PUT terecht kwamen. Dan denk je dat de wedstrijdleiding even overlegd en dat corrigeert. Maar dat zag Oops als ketelbinkie verkeerd. Des wedstrijdleiders wil is wet. Dus Oops was na deze dag doorweekt. Niet van het spatwater van de rib maar van het zweet door het continue verleggen van afdrijvende boeien. De rib leek wel een veerboot: heen en weer, heen en weer.

Ja het blijkt: niemand is volmaakt, zelfs niet onze charismatische wedstrijdleider (ofschoon hij dat zelf tegenspreekt 😉).
Dat ook het ketelbinkie nog veel moet leren bleek toen Willem hem aan het roer (de knuppel) liet. De boeien moesten opgehaald worden en bij de zuidelijke boei riep Willem de instructie: ”Vaar over die boei heen.”   ……. Vaar over die boei heen ??, dacht Oops……   Nou ja, er zal wel logica in zitten dus stuurde hij midden op de boei af om er letterlijk overheen te varen. Willem: ”Wat doe je nou?”  Ketelbinkie: “Over die boei heen varen!”.  Zo zie dat afstemming van taalgebruik soms moeilijker is dan je denkt. Anyway, weer wat geleerd en wijzer geworden.

Na terugkomst in de haven werd het vochtverlies aangevuld met 2 volle glazen heerlijk, helder Texels wit. Tijdens de prijsuitreiking hoorde het ketelbinkie nog termen als ‘achterlijker dan dwars’, ‘fok bak’, ‘halve wind’, ‘killen’, ‘knijpen’, ‘leigierig’, etc. etc.  Oops denkt dat hij dat maar een keer met Sophie doorneemt. Die weet nu wel wat zeilen is. Dag 3 (9 augustus): Oops werd gepromoveerd. Na de eerste trainingssessies met Willem mocht  hij mee op de rib van Adriaan. Dit was voor het ketelbinkie een makkelijkere boot omdat de stuurstand (met gasknuppel, stuur, stuurstoel en wat metertjes)  erg leek op de stuurstand van zijn eigen boot. Ook Adriaan  weet van gas geven. Gelukkig raakten de boeien deze keer weer de bodem en verliep e.e.a. rustig totdat …….. we in de verte twee waternimfen in de Braassem ontdekten. 
Het bleek dat Danielle en haar zeilcollega niet meer tegen de hitte konden en het koele sop verkozen boven beoud van snelheid. Lachend trok Danielle de boot vervolgens weer recht en vervolgden zei de race.  Ook dat was weer een leuke afwisseling voor Oops. 

Tijdens deze dag kreeg het ketelbinkie de order van de gezagvoerder om enkele foto’s te maken. Mooie plaatjes van zeilschepen met fok tegen de zon in. Dat de gezagvoerder vervolgens gas gaf zorgde voor enige instabiliteit van Oops en de foto’s. Ook deze dag werd weer afgesloten met 2 Texels wit en een gezellige prijsuitreiking.

Op weg naar dag 4: Oops zou rib training van Jan krijgen. Echter er moesten eerst een losse draad en los schroefje bij Edwin vast gezet worden waardoor de training in het water viel. Maar wat in het vat zit verzuurt niet.  Dus het vervolg met de ribtraining moet nog komen. Dit wordt afhankelijk van het feit of Oops formeel bij de DiZeBra wedcom mag blijven of, gezien zijn gestuntel,  diplomatiek wordt gevraagd om andere vrijwilligers werk te doen i.v.m. de veiligheid van de zeilers. 

Wordt vervolgd,
De Opa van Sophie.