Bij de eerste start zat ik er redelijk bij en kon ik in het kielzog van de Lasers aardig mee komen. En ik had die race een behoorlijk gat geslagen ten opzichte van de Solo's. Dat lukt lang niet altijd, maar Mr. Baggins (zo heet mijn OK-jol) was in zijn element. Downwind niet al te veel risico genomen waardoor ik de boel overeind kon houden. En ja, voor de rest moet je aan de wind gewoon keihard werken om te proberen die OK zo vlak mogelijk te houden. Dat lukte allemaal vrij aardig waardoor ik - op gecorrigeerde tijd - 5e werd. 

 

In de aanloop naar de 2e start werd duidelijk dat de natuur er nog een schepje bovenop deed. De wind bleef maar toenemen, waardoor 10 van de 22 boten besloten om naar de kant te gaan (waarvan een enkeling helaas met materiaalpech). Bij de tweede wedstrijd startte ik bij de pin. Onder mij zag ik 2 RS500's als een raket er vandoor gaan. Het was echt hun windje. Vooral Fleur deed het uitstekend met 2 x een 1e plaats. Chapeau!

Het voor de windse rak was écht spectaculair. Alles en iedereen was aan het planeren op steeds groter wordende golven. En ja, dan is daar onvermijdelijk het moment dat er gegijpt moet worden bij de benedenboei. Als je de volgende ochtend nog naar je werk moet kunnen, dan zul je bij het gijpen in een OK je neerhouder een stuk moeten laten vieren. Doe je dat niet, dan heb je niet heel veel ruimte boven je dek en moet je echt even bukken. Op de een of andere manier is het met deze wind laten vieren van de neerhouder een spannend momentje: het moet niet te veel (dan gaat je boot slingeren) maar zeker ook niet te weinig. Gelukkig bleef ik overeind tijdens de gijp, met de aantekening dat vooral die laatste gijp voor de finish een ongelooflijke klap was. Gelukkig bleef alles heel en na het laatste kruisrakje naar de finish zat het officiële gedeelte op het water erop.

 

En toen was het tijd om nog even halve wind te gaan spelevaren. Samen Marleen Gaillard in haar Solo planeerden we nog even naar de overkant. Wat is zeilen dan toch een leuke sport. Hoogtepunt van de avond was het voor de wind de haven in planeren. Volgens Marleen een nieuw snelheidsrecord.

Het bijzondere van de strijd om de Nachtkaars is dat je deze felbegeerde prijs aan de bar kunt winnen of verliezen. Je moet hem - volgens eeuwenoud protocol - persoonlijk in ontvangst nemen. En zo kwam het dat niet Mark Kalf (die 3e was maar al onderweg naar huis was) maar ik de Nachtkaars overhandigd kreeg uit de handen van Claar. Zoals eerder gemeld: het was een absolute topavond, eentje om met een goed gevoel op terug te kijken.

Rob Ligtenberg
OK-jol NED 11