In de winter help ik graag mee in het comité voor de winterwedstrijden. Meestal bij temperaturen die op de grens liggen van 'gaan we schaatsen of gaan we zeilen', maar altijd met genoeg plezier om het alles waard te maken. En natuurlijk vervloeken we af en toe de regen of de wind die dan net genoeg wegdraait om de baan volledig te moeten herschikken, net als je handen weer een beetje droog en warm worden. (En geloof me, het is knap als je bij Adriaan in de R.I.B. je voeten droog kan houden, maar dat terzijde).

Afgelopen dinsdag ging ik voor het eerst dit seizoen weer zeilend het water op. Er stond, vond ik, een lastige wind die niet alleen steeds toe- en afnam, maar ook bleef draaien vanuit het westen tot pal vanuit het noorden. Dat is dus loeiveel werk voor de boeienleggers geweest. En het mooie is: als zeilende deelnemer heb ik daar totaal niets van gemerkt! En dat vind ik knap werk! Het is bijna gênant dat ik me nu pas realiseer hoe een handvol vaste enthousiaste mensen de hele zomer bezig zijn om de DiZeBra's in goede banen te leiden en dat ik dat altijd voor lief heb aangenomen. Een en ander vraagt toch wel wat meer dan alleen maar een startlijntje neerleggen en wachten op de laatste deelnemer (die ik vaak ben).

Nu het volledige seizoen voor de boeg ligt kijk ik met velen uit naar mooie uren op het water en wil ik bij deze mijn waardering uitspreken voor iedereen die de tijd vrijmaakt om dit allemaal mogelijk te maken. 

Groet en tot op het water, Mario.